UN CONTO PARA A ESCOLA DE GANADE 🌿💚

A memoria das árbores, por Anxo Moure.

Hai visitas que deixan pegada, e a do contacontos Anxo Moure no noso cole foi unha delas.
No Día da Biblioteca, gozamos coa súa presenza, coa súa voz chea de natureza, emoción e esperanza.
Mais a maxia non rematou aquel día…

Pouco despois de marchar da nosa sede de Ganade, Anxo, emocionado polo bo ambiente, a hospitalidade, a confianza e a alegría que respirou na escola, enviounos un agasallo precioso: un conto escrito por el mesmo e inspirado en nós.

Queremos compartilo íntegro, porque nel respírase todo o que vivimos xuntos: o amor polos bosques, a forza da memoria e a beleza de ensinar e aprender co corazón aberto.

---

🌳 A MEMORIA DAS ÁRBORES

por Anxo Moure (O Carballo con Botas)

Foi o tempo no que os humanos esqueceron as árbores, foi o tempo do descoñecemento e a morte da lembranza dos bosques no que ninguén xa sabía de freixos, teixos, aciñeiras..., non coñecian o nome das "irmauciñas" do humano que chamaba Ramón Otero Pedrayo en Trasalba. Tristemente tamén foi o tempo do lume, da destrucción do bosque, das lapas, das cinzas da morte da vida en vida.

Mais tamén foi o tempo da fermosa historia dunha mestra que amaba as árbores e coñecia dende nena a unha muller que tecia a memoria do tempo esquecido, que cosia as lembranzas para ter esperanzas. Aquela mestra que amaba os bosques, sabedora da destrucción dese mundo de verde e dourado camiñou con lentura entre fentos e xestas ata o fogar da tecedeira e cos seus ollos pediulle un favor, que tecera a memoria das árbores, dos freixos, buxos, sobreiras, aciñeiras mesmo das carballas, que tecera a lembranza das chousas, soutos e fragas.

Entre a choiva que ceibou fios de lá e liño e o vento que moveu un vello tear, a muller teceulle uns pendentes con forma de folla e landras. Cando a mestra chegou á escola da Picaraña, as nenas e nenos ficaron abraiados, semellaba unha fada, un ser máxico da floresta, ollando tan fermosos abalorios.
— Que é iso, profe? —preguntaron.
— Son landras e follas de carballo —respostou.

Cada día a mestra traía pendurada unha semente e unha folla diferente, e cada día as nenas e nenos coñecían o nome das árbores, a memoria dos bosques, aprendían a amar e camiñaban ás fragas a pasear. E foi o tempo en que todos aprenderon a coser lembranzas.

Na escola de Ganade fixeron unha fábrica da memoria das árbores. Un día ocorreselles chamar a un estraño titiriteiro que pedaleaba nun ciclocarro pintado de cores, cargado de libros para coidar a terra. As nenas e nenos, o director, as profes non o pensaron dúas veces: cargaron aquel cariño na bici estraña, enchéndoa desa lembranza de bidueiras, pradairos, maroteiros ou salgueiras.

Aquel piloto con barba e pucha pedaleando coa forza dos ollares de mestras, das nenas e nenos, foi de lugar en lugar espallando a memoria do bosque tecida na escola de Ganade. Viaxou polo mundo enteiro: de Burundi ata Alaska, da Patagonia a Mongolia, da Amazonía ao Courel e Ancares, de Ponteareas a Mondariz...

Con aquelas lembranzas das cores da pel da terra, do musgo, do tronco, da pola e das follas, aprendeu a xente o nome das árbores, soubo da memoria dos bosques. Entón os humanos deixaron de mancar a quen lles daba aire para respirar e volveron amar a quen lles regalaba unha sombra para se deitar. Remataron os lumes e naceron as flores.

Un día pola mañá un neniño preguntou:
— Profe, quen é aquela tecedeira das lembranzas do bosque, a que cose a memoria das árbores?
A mestra contestou sorrindo:
— É miña avoa.

(Para a mestra dos abalorios de folla e landras, para a súa avoa, para todas as avoas que cosen lembranzas, para as mestras, nenas e nenos e o director do CRA da Picaraña, que sempre me convidan con cariño e toda a tenrura do mundo a esa fábrica da memoria das árbores, a esa fábrica da esperanza dos bosques que é a escola de Ganade).

O Carballo con Botas
21-10-2025

---

💚 Grazas, Anxo, por este agasallo cheo de vida e esperanza.
Que siga medrando a memoria das árbores en cada conto, en cada aula e en cada corazón. 🌳

O RECUNCHO DE SAMAÍN NA BIBLIOTECA 🎃📚

Chega o outono, e con el, o arrecendo a cabazas, a follas secas e a historias que dan un chisquiño de medo… ou de risa.

A nosa biblioteca prepárase para celebrar o Samaín, unha data moi especial na nosa cultura galega.

Para a vindeira semana, crearemos un pequeno recuncho temático, onde agardarán algúns libros sobre meigas, pantasmas, cabaciñas e misterios outonais. Historias para descubrir, rir e compartir, que nos achegan ás nosas tradicións máis antigas.

Acompañando os libros, haberá unha decoración sinxela pero chea de maxia, feita con moito agarimo para ambientar este tempo de contos e imaxinación.

Será un espazo para parar, mirar e deixarse levar polas palabras, porque no Samaín tamén se pode celebrar lendo e soñando entre páxinas.

Cheo de encanto… así é o noso Recuncho de Samaín.

AS CAIXAS DE CONTOS CHEGAN ÁS AULAS 📦✨

Esta semana, algo moi especial saíu da nosa biblioteca: unhas caixas cheas de contos viaxaron polas aulas, levándose con elas un anaco de curiosidade e imaxinación.

Con esta proposta comezamos a traballar a primeira pel das cinco capas de Hassenwattser, un novo paso dentro do noso PDI, no que o alumnado explorará o coñecemento físico do corpo, as emocións e os pensamentos que nos fan ser quen somos.

As caixas gardan libros e textos informativos, seleccionados con agarimo, que nos axudarán a coñecer mellor o corpo humano, o que sentimos e o que pensamos. O obxectivo é poñer en contacto aos nenos e nenas con este tipo de textos, descubrindo como tamén poden ser fonte de investigación, curiosidade e descubrimento.

A través das lecturas e pequenas investigacións, o alumnado poderá profundar nalgunha motivación especial que xurda en cada aula, deixando que a curiosidade marque o camiño.

Esta é só a primeira capa… a primeira pel que nos conecta co mundo e con nós mesmos.
Un comezo cheo de palabras, preguntas e aprendizaxes compartidas 🌿📚

DÍA DA BIBLIOTECA: CONTOS, ARTE E CREATIVIDADE COMPARTIDA

O pasado xoves 16 de outubro celebramos no colexio o Día da Biblioteca, adiantando a data habitual do 24 de outubro por mor do tempo meteorolóxico.

Para esta ocasión tan especial, contamos coa presenza do contacontos Anxo Moure, que nos agasallou cunha sesión espectacular, chea de historias, emocións e natureza.

Despois, o alumnado participou en tres obradoiros organizados por grupos:
• No primeiro, entramos na nosa biblioteca para coñecela máis de preto, descubrir os seus recunchos e escoitar un conto cheo de maxia.
• No segundo, estampamos e decoramos bolsas personalizadas, que agora utilizamos con orgullo para o préstamo de libros.
• E no terceiro, demos nova vida a libros e materiais que ían ser desbotados, creando pequenas obras artísticas con elementos da natureza e materiais reutilizados.

Este curso, ademais, a celebración estivo moi vencellada ao noso PDI (Proxecto Documental Integrado), que parte da biblioteca afondando na metáfora das cinco peles de Hundertwasser, e leva por título “As pegadas da nosa pel”. A través deste proxecto imos mergullándonos nas distintas capas de pel coas que o ser humano se relaciona coa contorna: desde o eu ata o hábitat, a comunidade e o planeta.

Nesta liña, a actividade das bolsas personalizadas adquiriu un significado moi especial, pois quixemos que cada unha representase simbolicamente esas peles que nos acompañarán durante o curso. Cada bolsa, como unha segunda pel, gardará os libros e historias que nos axudarán a coñecernos mellor, a coidar o que nos rodea e a deixar a nosa propia pegada.

Foi unha mañá chea de imaxinación, respecto polo medio e amor polos libros, na que o noso alumnado volveu demostrar que ler, crear e compartir son os mellores camiños para aprender xuntos.

SENTE, CREA. O PODER DAS EMOCIÓNS

Con motivo da conmemoración do Día da Saúde Mental, o pasado martes 14 de outubro realizouse un obradoiro moi especial na nosa biblioteca. A través dos contos, o noso alumnado explorou a relación entre as emocións e a expresión artística, descubrindo como o que sentimos tamén pode transformarse en arte.

Baixo o título “Sente, crea. O poder das emocións”, cada neno e nena participou nunha experiencia de creación compartida: entre fíos entrecruzados para tecer, fiar, enredar e anudar, fomos dando forma, con calma, a pequenas pezas feitas con materiais cotiás e humildes.

Nesta actividade, o acto de crear pausadamente converteuse nun espazo de conexión e coidado, onde os fíos unían ideas, emocións e persoas; onde xuntamos para embelecer, cubrir e protexer.

Foi unha xornada chea de sensibilidade e creatividade... e saíu todo xenial!